ΟΙ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ. ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ...

            ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

…Αναμφισβήτητα, ένα κρίσιμο ζήτημα είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Εδώ έχεις δυσκολίες. Εδώ συνδέεται και η κομματική οικοδόμηση και η βελτίωση της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος και των οργάνων του Κόμματος, η βελτίωση και η διαμόρφωση μιας νέας γενιάς στελεχών με καλύτερη κοινωνική σύνθεση...

…Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι δύσκολη, γιατί εδώ δεν έχεις πετύχει ούτε ενότητα δράσης ενός σημαντικού μέρους της εργατικής τάξης. Και η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, που σημαίνει ανάδειξη του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης…

…θα φανεί όχι με στενά συνδικαλιστικά κριτήρια, και μόνο με αλλαγή συσχετισμού δύναμης στα σωματεία, όσο μπορεί να γίνει, αλλά στη σχέση και με τη συμμαχία. Μ' αυτό που λέμε, τα φτωχά μικροαστικά στρώματα. Γιατί εκεί φαίνεται και η πρωτοπορία της, να ξεκολλήσει κάποια τμήματα…

…εν πάση περιπτώσει να χαλάει και συμμαχίες που κάνει η καπιταλιστική εργοδοσία, η αστική τάξη γενικότερα, τα κόμματά της κλπ…

…Πρέπει να πάρεις υπόψη και τους προσανατολισμούς των διάφορων τμημάτων της εργατικής τάξης, την εσωτερική διαφοροποίηση της εργατικής τάξης. Μπορεί αντικειμενικά η εργατική τάξη να είναι πρωτοπόρα, επαναστατική, αλλά όταν μιλάμε για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και συμμαχία σημαίνει ότι παίρνεις υπόψη και πως σκέφτονται, το επίπεδο της συνείδησης…

…Θυμάμαι στο 15ο Συνέδριο, και τότε γινόταν και από στελέχη κριτική στην ΚΕ γιατί δεν λέμε εργατοαγροτική συμμαχία, αφού έτσι έλεγε ο Λένιν. Μα οι αυτοαπασχολούμενοι, τα μικρομάγαζα στην πόλη, οι ελευθεροεπαγγελματίες, έχουν αυξηθεί, δεν είναι ο καπιταλισμός σήμερα ίδιος και μάλιστα με τη Ρωσία, δεν μπορείς να μιλάς για εργατοαγροτική συμμαχία. Θυμάμαι, καλοπροαίρετοι σύντροφοι λέγανε ότι έχουμε φύγει από τη θέση της εργατοαγροτικής συμμαχίας. Υπήρχαν προβληματισμοί. Επιβεβαιώθηκαν αυτοί οι προβληματισμοί; Μα άμα δεν έχεις υπόψη σου αυτό το πράγμα δεν μπορείς να καθορίσεις και τη συμμαχία σήμερα.

…Υπάρχει το θέμα του νερού τώρα, πουλιέται η ΕΥΑΘ, το ίδιο θα γίνει και με την ΕΥΔΑΠ. Θέλεις την κοινή δράση, θέλεις εργατικό κίνημα και μέσα σε ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ. Αλλά η υπόλοιπη εργατική τάξη σ' αυτό το θέμα δεν πρέπει να το κάνει δική της υπόθεση;

Ας το δούμε σε ένα νοσοκομείο: Ποια είναι η σχέση νοσηλευτικού προσωπικού, εργατοτεχνικού, γιατρών; Κι ας πάρουμε τους γιατρούς, δεν λέω αυτοί που είναι διευθυντές τμημάτων αλλά οι ειδικευόμενοι, που είναι το πιο προλεταριοποιημένο τμήμα των γιατρών. Υπάρχει ενιαίο κίνημα; Βεβαίως κάπου γίνονται κινητοποιήσεις και κατεβαίνουν μαζί, αλλά γενικά δεν υπάρχει ενιαίο κίνημα…

…αλλά δεν είναι όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης το ίδιο, άρα δεν μπορούν με τον ίδιο τρόπο να γίνουν πρωτοπόρα. Δεν αναιρούμε τον ενιαίο χαρακτήρα, αλλά όταν πας να οργανώσεις κίνημα, παίρνεις υπόψη ποιοι μπορούν, ποιοι βρίσκονται στο άμεσο μέτωπο που παράγεται υπεραξία, πιο επεξεργασμένη δουλειά πρέπει να κάνεις στο εμπόριο, στον εμποροϋπάλληλο, που έχει πάνω μικρό εργοδότη κλπ.

Ο πυρήνας είναι η ΚΟΒ

Αυτά τα ζητήματα δεν είναι λεπτομέρειες. Είναι ζητήματα καθοδήγησης, γιατί η γραμμή μας είναι καλά επεξεργασμένη, αλλά να μην έχουμε εφησύχαση επειδή έχουμε σωστή στρατηγική. Και μία πλευρά της αυτοκριτικής που κάνει η ΚΕ, είναι κι αυτό. Όχι ότι η ΚΕ γενικά έχει πνεύμα εφησύχασης, αλλά αυτό που λέμε, ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να περάσουν στην καθοδηγητική δουλειά, όχι να γράφουμε άρθρα μόνο, γιατί στην αρθρογραφία μπορεί να είμαστε καλοί και στις μελέτες, αλλά αυτό που λέμε καθοδήγηση…

…Και βέβαια, ο πυρήνας είναι η ΚΟΒ. Η ΚΟΒ πρέπει να καθοδηγείται για να λύνει τέτοια ζητήματα και όχι να συζητά ημερολόγιο κινητοποιήσεων και γενικά μόνο την ιδεολογική αντιπαράθεση.

…Όλα τα μεγάλα ιδεολογικά ζητήματα τα βάλαμε στις ΚΟΒ και καλά κάναμε. Κι αυτό δείχνει σύντροφοι ότι στο Κόμμα υπάρχει πραγματική εσωκομματική δημοκρατία, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Τέτοια επιδιώκουμε, τα μέλη του Κόμματος συνειδητά να ψηφίζουν τις αποφάσεις και όχι απλώς να θεωρούν τον εαυτό τους ότι πάω να εφαρμόσω μια απόφαση.

Συμμετέχω με την παρατήρηση, με τη διόρθωση, με την κριτική μου. Αλλά αν δεν λύσουν οι Αχτίδες και οι ΚΟΒ αυτά τα ζητήματα - κι εδώ είναι αδύνατη η δουλειά - δεν μπορεί να λες δουλειά από τα κάτω. Η δουλειά από τα κάτω είναι εξαιρετικά σύνθετη….

…Δεν μπορούμε να πούμε ότι η καθοδηγητική μας δουλειά έχει λύσει τέτοια ζητήματα. Δεν αρκεί να λύσεις τα γενικά ιδεολογικά ζητήματα -βεβαίως τα γενικά ιδεολογικά είναι βάση- αλλά αν δεν συμβαδίζει η καθοδηγητική μας δουλειά, αυτό το γενικά ιδεολογικά να μετατρέπονται σε σχέδιο δράσης της ΚΟΒ, τότε μπορεί η ΚΟΒ να συμφωνεί στα γενικά ιδεολογικά και στην πράξη να υπάρχει μεγάλη απόσπαση. 'Η το ότι δουλεύουμε από τα κάτω, αναιρεί την ανάγκη ας πούμε ενιαιοποίησης της δουλειάς από την Αχτίδα, την Επιτροπή Περιοχής, την ΚΕ; Καθόλου. Γιατί η δουλειά από τα κάτω δεν είναι ένα άθροισμα της "από τα κάτω" δουλειάς.

Να πούμε ένα παράδειγμα. Αν θέλουμε να ανοίξουμε τα θέματα της Υγείας, το Κόμμα κεντρικά, δεν αρκεί να έχει θέσεις. Πρέπει να κάνει η ΚΕ κι ένα σχέδιο δράσης, κι αυτό το σχέδιο πρέπει να εξειδικευτεί παρακάτω…

…Επομένως, τα θέματα τακτικής έχουν αξία. Ετσι όπως μπαίνουν στο διάλογο, ότι είναι η τακτική την οποία πρέπει να αποκτήσουμε, ικανότητα να τη συνδέουμε με τη στρατηγική μας, είναι λάθος. Η τακτική είναι μέσα στη στρατηγική, μόνο που είναι πιο ευέλικτη η τακτική.

Βλέπουμε να λένε, εδώ η τακτική, εκεί η στρατηγική και να τα συνδέσουμε. Σύνδεση τακτικής στρατηγικής και εννοιολογικά είναι λάθος. Κι αυτό καμιά φορά που λέμε να συνδέσουμε την πάλη για τα προβλήματα με το γενικότερο, πρέπει να δεις, έχεις τη γενική γραμμή και μέσα εκεί την εξειδίκευση…

…Ποιο ήταν το κενό; Ενώ σωστά λέγαμε να μην πληρώσει ο λαός το χρέος, γιατί δεν το δημιούργησε, για το ίδιο το χρέος, όταν οι άλλοι έλεγαν «κούρεμα», ή να κάνουμε επιτροπή να εκτιμήσει, το «καλό» και το «κακό χρέος», το «υγιές» και το μη «υγιές», τότε είπαμε κάτι μας λείπει στο θέμα του χρέους και βάλαμε το «μονομερής διαγραφή». Που έδινε απάντηση. Θέλει λοιπόν να παρακολουθείς τον αντίπαλο και κυρίως το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος. Γιατί και ο αντίπαλος περνάει τη γραμμή του, ή οι «άσπονδοι φίλοι» μας. Επομένως, μην υποτιμάμε θέματα τακτικής, ακόμα και με τη μορφή του συνθήματος. Δεν μας έβλαψε η θέση για μονομερή διαγραφή του χρέους.

Ή να σας πω άλλη πλευρά, που έχει σχέση με τακτική στα πλαίσια της στρατηγικής. Η συγκρότηση των Λαϊκών Επιτροπών. Σαν τι όμως; Σαν συμμαχία εργατικής τάξης με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα κλπ, που βεβαίως το ξεκινήσαμε απότομα και ενδεχομένως πριν εξαντλήσουμε τα περιθώρια να συζητηθεί σε όλο το Κόμμα.

Αλλά γιατί ξεκινήσαμε έτσι; Γιατί έπρεπε να απαντήσουμε σ' αυτό που λένε κάποιοι για συνεργασία στο κίνημα των αριστερών δυνάμεων στήνοντας ανάλογες επιτροπές απ' τα κάτω. Και καμιά φορά μπορεί να χρειαστεί να ρίξεις ένα σύνθημα και στη συνέχεια να δεις ας πούμε τις πλευρές του. Κι αυτό είναι βασικό θέμα.

Εμείς δεν θέλουμε τις Λαϊκές Επιτροπές σαν ένα χώρο πολιτικής συνεργασίας αλλά σαν κοινωνική συμμαχία.

Για την εκλογική μάχη

…Και τα συνθήματά μας στην πρώτη εκλογική μάχη ήταν μιας εκλογικής μάχης που έμοιαζε με την προηγούμενη, ενώ είχε αρχίσει να δημιουργείται ένα νέο στοιχείο. Κάναμε την αυτοκριτική μας. Αλλά δεν καθόρισε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Θα είχες απλώς μεγαλύτερη ετοιμότητα των μελών του Κόμματος και των στελεχών. Θα ήμαστε πιο υποψιασμένοι…

…Όταν λέμε "δεν είμαστε αριστερά", δεν είμαστε, αλλά δεν μπορείς να το απαντήσεις κοφτά. Εκείνη τη στιγμή τι σήμαινε; Ότι δεν ήσουν υποψιασμένος ότι έβγαινε απ' τα κάτω κυβέρνηση της αριστεράς. Κάναμε τέτοια λάθη; Ανεπάρκειες; Κάναμε, αλλά αυτά χρησιμοποιούνται για αλλαγή στρατηγικής. Κι όχι σαν μια δικαιολογημένη απαίτηση η ΚΕ, το ΠΓ, ο Γραμματέας να είναι 200% εύστοχοι. Αλλά δεν χάνεται έτσι μια μάχη εκλογική. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις αυτοτελώς κριτική σε κάποιον που έκανε μια δήλωση. Και καταλυτική κριτική. Αλλά όχι να μπάσεις άλλη στρατηγική με αφορμή μια μη πετυχημένη απάντηση.

Πέσαμε έξω με τη θέση για την "αραβική άνοιξη"; Βεβαίως, αν δεν είχαμε αυτή τη στρατηγική θα κάναμε λάθος. Καμιά φορά και μία φράση - αυτά είναι θέματα τακτικής - παίζει ρόλο. Και καμιά φορά κάτω απ' την πίεση να βγάλουμε μια ανακοίνωση, έχουμε κάποιες αδυναμίες.

Όταν είπαμε απειθαρχία, πιστεύαμε εμείς ότι με την απειθαρχία ανεβαίνει το κίνημα; 'Η όταν είπαμε για τους ναυτεργάτες σκίστε τα χαρτιά της επιστράτευσης. Αλλά εκείνη τη στιγμή, ρίχνεις ένα σύνθημα γιατί πρέπει να μάθει κι ο λαός στην απειθαρχία, στην αφοβία, σαν ένα στοιχείο που μπορεί να τον κάνει να κάνει ένα βήμα σε μια πολιτική ωρίμανση…

…Βεβαίως, ένας εργάτης μπορεί να θεωρεί ότι η κοινωνικοποίηση είναι αυτό που έκανε ο Τσάβες στη Βενεζουέλα. 'Η μπορεί να παρεξηγηθεί η θέση μας, γιατί κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι μια αστική κυβέρνηση μπορεί να το κάνει, ότι το ζητάς απ' την αστική κυβέρνηση. Αλλά έχει σημασία. Βεβαίως, θα του πεις ποια εξουσία μπορεί να κάνει ουσιαστική κοινωνικοποίηση, δεν είναι μια απλή κρατικοποίηση.

Τέτοια προβλήματα θα έχεις στην πρακτική εφαρμογή, όταν ρίχνεις προωθημένα συνθήματα σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο πολιτικής συνείδησης. Αλλά δεν μπορείς να μην τα ρίξεις και με κίνδυνο να κατανοηθούν και λάθος.

Μ' αυτή την έννοια, στρατηγική και τακτική τη δουλεύουμε, έχουμε θετική πείρα, έχουμε κι αδυναμίες σίγουρα.

Κι απ' αυτή την άποψη, θέλει αυτά τα θέματα να τα συζητάνε και οι ΚΟΒ. Εδώ έχουμε απόσταση.

Απ' τη μια μεριά τους λέμε να συζητάνε για το σοσιαλισμό, τους βάζουμε να συζητάνε τι θα κάνουμε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, καλά κάνουμε, και μετά η καθημερινότητα τους προσγειώνει σε επιμέρους θέματα οργανωτίστικα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν ασχολιόμαστε με τα καθημερινά.

Δεν σνομπάρουμε την πρακτική, την οργανωτική δουλειά, αλλά οι ΚΟΒ πρέπει να διαχειριστούν ζητήματα στρατηγικής και τακτικής στο χώρο τους και δεν μπορούν να τα λύσουν από μόνες τους.

Για τη συζήτηση και τη γενίκευση της πείρας

…Έχει εικόνα η ΚΟΒ ποια είναι η εμπειρία της Αχτίδας; Δεν έχει. Ας πούμε τώρα, είσαι γραμματέας μιας ολόκληρης περιοχής, εγώ είμαι μέλος μιας ΚΟΒ που ανήκω στη συγκεκριμένη περιοχή.

Δεν μπορεί να πάμε μόνο με την πείρα της ΚΟΒ. Πρέπει να έρχεται η γενικότερη. Γίνεται προσπάθεια, έχει βελτιωθεί η δουλειά, αλλά γίνεται και λίγο τυπικά, έχουμε τόσα εργοστάσια εκεί κ.λπ.

…Έχουμε θετικά αποτελέσματα χειρισμών στις αγροτικές κινητοποιήσεις στις τελευταίες. Είναι ένα θέμα πώς αυτή η πείρα, σαν γενίκευση πείρας, πάει και στις πόλεις…

…Και έγιναν χειρισμοί σημαντικοί. Κάναμε σοβαρούς χειρισμούς, είχαμε σε άλλες περιοχές και λάθη στους χειρισμούς που τα διορθώσαμε γρήγορα.

Δυστυχώς, αυτή η γενίκευση πείρας του χειρισμού ζητημάτων, που δεν είναι ούτε θέματα τακτικής, στενά, αποσπασμένα, είναι πώς πρέπει η στρατηγική μας να επηρεάζει την τακτική και όχι το αντίθετο.

Αυτά δεν φτάνουν στις ΚΟΒ, αυτό πρέπει να το λύσει η ΚΕ και οι Επιτροπές Περιοχών.

Έχουμε συμπεράσματα απ' όλους τους αγώνες, πώς φτάνουν στην ΚΟΒ; Τα συζητάμε, λέμε ωραία πράγματα, υπάρχουν συμπεράσματα που βγάζει το συνδικαλιστικό τμήμα, το Τμήμα Υγείας, κ.λπ. ή και από αδυναμίες ή από λαθεμένους χειρισμούς.

Για να μπορέσει η ΚΟΒ να προσανατολιστεί στο χώρο της βάζεις κάποια κριτήρια, αλλά δεν είναι έξω από το γενικότερο χώρο…

…καθοδηγητικά προβλήματα, είναι αδυναμίες που δεν μας γίνεται κριτική. Δηλαδή, εδώ δικαιωματικά θα έπρεπε τα μέλη του Κόμματος ή στελέχη από Αχτίδες να είναι πιο κριτικά προς την ΚΕ. Να βάλετε θέματα. Εκεί που πρέπει να μας γίνει κριτική δεν γίνεται.

Η πιο ουσιαστική κριτική και βαθιά είναι όταν συμφωνείς με τη στρατηγική του Κόμματος. Γιατί τότε μπορείς να κρίνεις ουσιαστικά, όχι αυτός που διαφωνεί,

αυτός που διαφωνεί δεν μπορεί να κρίνει γιατί κυριαρχεί η διαφωνία του. Κρίνει με βάση τη διαφωνία του.

Αντίθετα, αυτός που συμφωνεί με τη στρατηγική, μπορεί να γίνει ο πιο σκληρός κριτής και του συγκεκριμένου καθοδηγητή και της ΚΕ. Γιατί έχει τη δυνατότητα και μπορεί να κρίνει αν ο καθοδηγητής στο κάτω κάτω τον καθοδηγεί και σωστά. Αυτός που διαφωνεί δεν μπορεί.

Και τέλος, κοιτάξτε, όταν διαφωνεί κάποιος με το πρόγραμμα του Κόμματος, λέει εφαρμόζω τις αποφάσεις.

Μα τις αποφάσεις και μάλιστα τις προγραμματικές - δεν λέω ένα συγκεκριμένο ζήτημα - άμα διαφωνείς δεν μπορεί να το κάνεις.

Εδώ πρέπει να βάλεις δημιουργικό πνεύμα, μια τολμηρή κίνηση, μια προσαρμογή. Αμα διαφωνείς δεν μπορεί να το κάνεις.

 Άμα διαφωνείς με το πρόγραμμα, με τη λαϊκή συμμαχία, δεν μπορείς, όση καλή διάθεση να έχεις να εφαρμόσεις το καταστατικό, δεν γίνεται.

Εδώ κάνουμε λάθη, πολλές φορές δεν μπορούμε να δώσουμε ολοκληρωμένα τη γραμμή του Κόμματος, που συμφωνούμε 200%. Και μπορεί ένας που διαφωνεί;

Επομένως, έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε προς τα κάτω. Και μ' αυτή την έννοια, θέλει με μεγαλύτερο πνεύμα ανησυχίας, αυτοεξέτασης της δουλειάς μας, της ατομικής και της συλλογικής, μεγαλύτερο πνεύμα ανησυχίας, που ανεβάζει το πείσμα, σύντροφοι, και τη μαχητικότητα.

Όχι ανησυχία που παραλύει, αλλά που λέει έρχονται δύσκολοι καιροί, θα σφίξουν τα γάλατα, αλλά εδώ πρέπει ακριβώς να ανεβάσουμε το πείσμα, τη μαχητικότητα, τη σταθερότητα και την ικανότητα μαζί. Εδώ έχουμε αρκετή δουλειά. Όλο το Κόμμα και ιδιαίτερα εδώ που είναι όλοι οι διάβολοι, εδώ στην Αττική.

Για την επίθεση σχετικά με την εξάρτηση

Σχετικά με αυτή την επίθεση που γίνεται για την εξάρτηση, εξαρτήσεις, αλληλεξάρτηση. Ποια είναι η ουσία του προβλήματος.

Εδώ ας πούμε ότι έχουν μια διαφορετική άποψη για τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα - αν και δεν είναι αυτή η διαφωνία τους - αν είναι ενδιάμεση.

Ας πούμε ότι το θέμα της εξάρτησης το θεωρούν κρίκο.

Αυτό οδηγεί στο ότι υπάρχει στάδιο, οδηγεί δηλαδή ότι πρέπει να κάνουμε συμμαχία ή και πρέπει να υποστηρίξουμε μια κυβέρνηση η οποία, τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση;

Γιατί αν θέλεις να αντιμετωπίσεις, ας πούμε, μια πλευρά του ζητήματος της εξάρτησης, που δεν αντιμετωπίζεται, γιατί κι έξω από ιμπεριαλιστική ένωση να είσαι, μπορεί να είσαι εξαρτημένος. Και να εξαρτάς κι άλλες χώρες από σένα κι ας είσαι εσύ εξαρτημένος από πιο ισχυρούς. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αυτό δικαιολογεί αλλαγή στρατηγικής;

Αν η Ελλάδα, π.χ., αποδεσμευτεί απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ από μια αστική κυβέρνηση…

…εμείς θα πούμε, όχι πρέπει να γίνει μόνο σε καθεστώς σοσιαλιστικής εξουσίας;

 …Όταν το Κόμμα το 1974 είπε ότι έγινε συναλλαγή ανάμεσα στη χούντα και στους πολιτικούς ηγέτες της αστικής τάξης, τον Καραμανλή, που στα δύσκολα είχε φύγει - στα δύσκολα και για την αστική τάξη - και ότι έγινε συμφωνημένη εναλλαγή, να περάσουν στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όταν το είπαμε κάναμε ζημιά στο λαό;

Ημασταν υπέρ της χούντας;

Θέλαμε να πέσει η χούντα επαναστατικά μόνο;

Είχαμε άδικο όμως που είπαμε ότι, κοιτάξτε να δείτε, εδώ είναι συμφωνημένη αλλαγή;

Το σύστημα είναι το ίδιο. Και είναι μια συγκεκριμένη αλλαγή, είτε γιατί η χούντα εκπλήρωσε το ρόλο της, είτε γιατί δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο, συνέβαλαν βεβαίως και οι αγώνες, το κλίμα που δημιούργησε το Πολυτεχνείο κ.λπ.

Ο χαρακτήρας, ας πούμε, ενός μέτρου που μπορεί να πάρει και μια αστική κυβέρνηση, αν το πάρει, η αποκάλυψη του χαρακτήρα του, τι σημαίνει; Γιατί λέει δεν παλεύουμε για την αποδέσμευση, την παλεύουμε στο σοσιαλισμό. Πώς δεν παλεύουμε; Τώρα το βάζουμε μέσα στο μαζικό κίνημα.

Ή, αν θέλετε, έχει γίνει και μία προσαρμογή. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται περισσότερο, τώρα ανακαλύφθηκε ότι το Μέτωπο πρέπει να γίνει με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ.

Κοιτάξτε, σύντροφοι, εδώ πρέπει να είμαστε καθαροί. Δεν μπορεί να κάνεις συνεργασία πολιτική, άλλο μέσα στο κίνημα μπορεί να συμπίπτεις μ' αυτούς, εννοώ στα όργανα τα εκλεγμένα, να ψηφίζεις από κοινού μια απόφαση για ένα θέμα, για τα χαράτσια, για απεργίες…

…αλλά δεν μπορείς να κάνεις συνεργασία με το κομμάτι που αποσπάστηκε απ' το Κόμμα, είτε είναι τροτσκιστές, είτε παλιά είχαμε τους κινεζόφιλους, οι οποίοι έκαναν πολιτικό φορέα. Δεν είναι ότι κάποιος σε μια κρίσιμη στιγμή έφυγε, έκαναν πολιτικό φορέα, χτύπησαν το Κόμμα…

…Και να το πούμε, οι οπορτουνιστές δεν μπορεί να γίνουν επαναστάτες, με τίποτα. Οι επαναστάτες δυστυχώς γίνονται και οπορτουνιστές, το αντίθετο όμως δεν γίνεται.

…Και τι μαζικότητα δηλαδή θα αποκτήσει το κίνημα; Μόλις πάμε εμείς με τον Λαφαζάνη, και δεν λένε με τον Λαφαζάνη, να τον τραβήξουμε απ' τον Συνασπισμό και μόλις πάμε εμείς και κάνουμε κι ενιαίο φορέα - έτσι το καταλαβαίνουν - συμμαχικό, ο εργάτης δεν θα φοβάται μη χάσει τη δουλειά του στην απεργία, αμέσως ο λαός θα ξεσηκωθεί και θα ακολουθήσει; Είναι κι αστεία.

Είναι τυχαίο, σύντροφοι, ότι φιλοξενείται τώρα στον αστικό Τύπο ο Αλαβάνος, είναι τυχαίο ότι στους "Νέους Φακέλους" του Παπαχελά, που είναι μια πολύ χρήσιμη εκπομπή για να ξέρεις τι λένε οι αστοί, έχει τώρα τον Αλαβάνο έναν απ' τους δύο προσκαλεσμένους μαζί με τον Πάγκαλο;

Είναι τυχαία η ανάσυρση του Αλαβάνου, που τον είχαν στο ανάθεμα;

Είναι καθαρά ο νέος αντιΚΚΕ αριστερός χώρος, τον οποίο προσπαθούν να τον δυναμώσουν και να τον ανασυγκροτήσουν. Οταν σε έχουν κάθε μέρα στον αστικό Τύπο, θετικά, ε, ένα τέτοιο Κόμμα δεν χρειάζεται τώρα πόδια κάτω, εκλογικά μπορεί να αποκτήσει και μία δύναμη και θα πηγαίνουμε στις εκλογές με το "γιατί δεν συνεργάζεστε μ' αυτούς;".

Εδώ πρέπει να το έχουμε καθαρό, δεν μπορούμε να συνεργαστούμε μ' αυτούς οι οποίοι έφυγαν απ' το Κόμμα.

(Στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 2-4-13, σελίδα 8, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ολόκληρα τα αποσπάσματα από την παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ, στη Συνδιάσκεψη της ΚΟ Αττικής).