Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, ΔΩΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Τι έχει να κερδίσει ο λαός, αν στοιχηθεί πίσω από τον έναν ή τον άλλο σύμμαχο της αστικής τάξης;
Αν με κριτήριο το ξεπέρασμα της κρίσης για το κεφάλαιο,
επιλέξει τη μια πολιτική διαχείρισης από την άλλη,
αν διαλέξει ανάμεσα στα κόμματα που τις εκφράζουν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Τίποτα απολύτως.

Η σωτηρία τού λαού προϋποθέτει να αναδειχτεί ο ίδιος σε μαχητική αντιπολίτευση.
Με οργάνωση στα συνδικάτα,
ανασύνταξη του κινήματος,
ισχυρό ΚΚΕ
και δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας,
που θα παλεύει σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
(Απόσπασμα από το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ενημερωτικό άρθρο Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ. Διαβάστε το ολόκληρο παρακάτω) 

ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ!

  • Για τη μαχητική υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων απέναντι στο κεφάλαιο
  • Για να ενισχυθεί η αντίθεση σε κάθε μορφή αστικής διακυβέρνησης και διαχείρισης προς όφελος των μονοπωλίων
  • Για να ανοίξει ο δρόμος για την προοπτική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας

Δημήτρης Κουτσούμπας: Το ΚΚΕ σήμερα αναλαμβάνει τη μεγάλη ευθύνη για να δυναμώσει η Λαϊκή Συμμαχία, η κοινωνική συμμαχία της πλατιάς λαϊκής πλειοψηφίας που παλεύει με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή για την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Με αυτή την προοπτική το ΚΚΕ διεκδικεί σήμερα δύναμη παντού. Ζητάμε δύναμη για να δυναμώσουμε αυτόν τον αγώνα και όχι να εμπλακούμε στην ουτοπία και κοροϊδία για να κάνουμε δήθεν πιο ανθρώπινη την ΕΕ, να δώσουμε φιλί ζωής στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

ΣΕΛ. 4-8

Η κόντρα για το «μείγμα»
Με αφορμή τα πήγαινε - έλα της τρόικας αναθερμάνθηκε η συζήτηση για το ποιο μείγμα διαχείρισης μπορεί να εγγυηθεί την πιο γρήγορη έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση. 

Οι υποστηριχτές της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» ζητάνε να ολοκληρωθεί το δημοσιονομικό πρόγραμμα που συμφωνήθηκε με την τρόικα, με αναπροσαρμογές που είναι αναγκαίες για να γίνει ευκολότερη η διαχείριση της ραγδαίας φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων του λαού.

Αντίστροφα, οι υποστηριχτές του «άλλου μείγματος» καταλογίζουν στην πολιτική της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» ότι ανατροφοδοτεί την κρίση, καταγγέλλουν τη «γερμανοποίηση» της ΕΕ, καλούν σε συμμαχία με άλλες χώρες του «ευρωπαϊκού Νότου» και προβάλλουν σαν πρότυπο διαχείρισης τις «συνταγές» της κυβέρνησης Ομπάμα και του ΔΝΤ. 

Τόσο οι μεν όσο και οι δε 
συμβάλλουν στο να παραμένει ο λαός εγκλωβισμένος ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη 
μιας στρατηγικής εχθρικής προς τα πραγματικά του συμφέροντα.

Η κόντρα για το μείγμα διαχείρισης «πατάει» σε υπαρκτούς ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και στο εσωτερικό τους, 
για το ποιος θα ζημιωθεί λιγότερο από την καταστροφή κεφαλαίου που απαιτεί το ξεπέρασμα της κρίσης. 

Για το ποιος θα βρεθεί σε πιο πλεονεκτική θέση 
όταν έρθει η (αναιμική) ανάκαμψη, 
με δεδομένες τις ανακατατάξεις στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. 

Η όλη συζήτηση συνδέεται με τη διαπάλη που διεξάγεται και σε διεθνές επίπεδο ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Γερμανία, 
σχετικά με το μείγμα διαχείρισης στην Ευρωζώνη. 

Σε αυτήν τη βάση συγκροτείται και το λεγόμενο «μέτωπο των χωρών του ευρωπαϊκού νότου», 
που ασκούν κριτική στην πολιτική της Γερμανίας, στην Ευρωζώνη. 

Στο μύλο των αντιθέσεων, βεβαίως, εμπλέκονται και άλλα ζητήματα που αφορούν τη θέση της Ελλάδας ως ενεργειακού και γεωστρατηγικού κόμβου.

Μέσα σ' αυτό το ρευστό περιβάλλον, 
η αστική τάξη και στην Ελλάδα δεν έχει ενιαία αντίληψη για το πού πρέπει να πάνε τα πράγματα. 

Ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων, 
εκφράζονται και διαφορετικές απόψεις 
για το πού πρέπει να στρέψει η κυβέρνηση το βλέμμα της και να συνάψει συμμαχίες.

Τι έχει να κερδίσει ο λαός, αν στοιχηθεί πίσω από τον έναν ή τον άλλο σύμμαχο της αστικής τάξης; 
Αν με κριτήριο το ξεπέρασμα της κρίσης για το κεφάλαιο επιλέξει τη μια πολιτική διαχείρισης από την άλλη, αν διαλέξει ανάμεσα στα κόμματα που τις εκφράζουν; Τίποτα απολύτως. Η σωτηρία του προϋποθέτει να αναδειχτεί ο ίδιος σε μαχητική αντιπολίτευση. Με οργάνωση στα συνδικάτα, ανασύνταξη του κινήματος, ισχυρό ΚΚΕ και δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας, που θα παλεύει σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
Απαγόρευση διακοπής ρεύματος στα λαϊκά σπίτια
ΣΕΛ. 9
ΚΚΕ
Διάβημα διαμαρτυρίας για τις συνδικαλιστικές διώξεις
ΣΕΛ. 15

Τροπολογία του ΚΚΕ για να σταματήσουν τα αγροτοδικεία
ΣΕΛ. 15

Κινητοποιήσεις αγροτών σήμερα και αύριο
ΣΕΛ. 14

Νεκρός 40χρονος εργάτης στη ΛΑΡΚΟ
ΣΕΛ. 13



4 σχόλια:

  1. Δεν υπάρχει διαφορετική απάντηση! Η μόνη μας ελπίδα είναι το δυνάμωμα του ΚΚΕ. Όσοι αρνούνται να το καταλάβουν αρνούνται να ζήσουν ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια. Είναι ξεκάθαρα πια όλα γύρω μας. Όποιος πει δεν ξέρω,δεν άκουσα είναι ψεύτης και άξιος της τύχης του. Η μόνη μας λύση η μόνη μας ελπίδα για μια ακόμα φορά είναι το ΚΚΕ. Πάντα μπροστάρης στους αγώνες για το δίκιο του λαού και μόνο.Άλλος δρόμος δεν υπάρχει αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Laura Pap

      Να το τραβήξω μέχρι εκεί που πάει;
      Μου επιτρέπεις φαντάζομαι.

      Λοιπόν, υπάρχει κι άλλη απάντηση και θα σου αναπτύξω το επιχείρημα.

      Ο καπιταλισμός παρασάπισε κι όχι μόνο γενικά, αλλά και στην Ελλάδα ειδικά.
      Σαπίλα!!!
      Σάπιος μέχρι το μεδούλι...
      Όλα πάνω του και μέσα του σάπια...

      Έλα μου όμως που απ' τα σάπια τρέφονται τα ...σκουλήκια.

      Άρα λοιπόν, για τα ...σκουλήκια, ναι. Υπάρχει κι άλλη απάντηση.
      Για τα συνειδητά ...σκουλήκια μιλάω και όχι για τους παραπλανημένους ανθρώπους και αυτούς που τρέφουν αυταπάτες.

      Τολμάνε όμως να βγουν δημόσια και να παραδεχτούν ότι είναι όντως σκουλήκια
      και πως η σαπίλα αποτελεί την αισιοδοξότερη ελπίδα τους...

      Τολμάνε να ομολογήσουν ότι ξημεροβραδιάζονται προσευχόμενοι για μεγαλύτερη σαπίλα και αγριότερη βαρβαρότητα,
      ώστε αυτοί ως …σκουλήκια ν’ απολαύσουν μάσα στον όποιο βαθμό;;;
      Κι όπως αντιλαμβάνεσαι,
      δεν αναφέρομαι ούτε στους Μαυρογιαλούρους, ούτε στα αφεντικά τους, τους κεφαλαιοκράτες.
      Μ’ αφήνουν κατά έναν τρόπο αδιάφορο στην προκείμενη περίπτωση.

      Αναφέρομαι σ’ εκείνο το κομμάτι τού λαού,
      που έχει καταντήσει ραγιαδοσκούληκο… για ένα βόλεμα ή ψευτοβόλεμα…

      Διαγραφή
  2. Όχι απλώς σου επιτρέπω να το τραβήξεις αλλά χαίρομαι να σε διαβάζω.Έτσι ακριβώς όπως τα λες και τα γράφεις είναι. Το ραγιαδοσκούληκο όντως φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την σαπίλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Laura Pap

    Και για να είμαστε σαφείς,
    ραγιαδοσκούληκα βρίσκονται παντού.

    Απ' τα τσιράκια τής μεγαλοεργοδοσίας στους χώρους δουλειάς,
    μέχρι τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές όλων των συνδικαλιστικών οργάνων.

    Θα τα βρεις επίσης να ορύονται σε καφενέδες, γειτονιές, σχολές και αλλού,
    υπέρ τού νόμου και της τάξης...

    Θα τα συναντήσεις οπωσδήποτε στις φασιστομαζώξεις και τις ναζιστομαζώξεις, να φωνάζουν ο εθνικισμός δεν πεθαίνει...

    Θα τα ανταμώσεις εκεί που κορδώνονται πως μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού θα μας σώσει... (Τον καπιταλισμό εννοούν ότι θα σώσει)

    Θα τα βρεις στης μαυροκίτρινης προπαγάνδας το ντελίριο, μέσω των φυλλάδων τους και των σάιτ τους.

    Δυστυχώς,
    δεν είναι και λίγα τα ραγιαδοσκούληκα.

    Άλλωστε, όλοι οι μηχανισμοί τού όποιου καπιταλιστικού κράτους, φανεροί και κρυφοί, μονίμως δουλεύουν για την παραγωγή ραγιαδοσκούληκων...

    Αλλιώς,
    το καπιταλιστικό κράτος και οι Μαυρογιαλούροι του, δεν θα μπορούσαν να τσακίζουν λαϊκά δικαιώματα με τέτοια ευκολία.

    Καμιά αυτοκρατορία όμως δεν έζησε αιώνια…
    Όμοια και ο καπιταλισμός, μαζί με τους Μαυρογιαλούρους του και τα ραγιαδοσκούληκά του,
    θα πάνε εκεί που είναι το γραφτό τους…
    Στο βαθύ παρελθόν. Για πάντα.
    Ζήτημα χρόνου είναι.
    Και το χρόνο τού «θαψίματός» τους στο παρελθόν,
    ο ίδιος ο καπιταλισμός θα τον επισπεύσει…
    Εμείς απλά,
    θα αξιοποιήσουμε αυτήν την επίσπευση….

    ΑπάντησηΔιαγραφή