Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

...ΝΤΕΡΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΕΡΤΙΛΗ


Ξαναδημοσιεύουμε το διήγημα "ΜΑΝΑ ΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ!!, με αφορμή το θάνατο ενός ακόμη χουντοφονιά (Ντερτιλής τ' όνομά του). Δεν λέμε τού τελευταίου χουντοφονιά τής στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας 1967-1974, γιατί δε γνωρίζουμε αν και πόσοι την σκαπουλάρησαν...  Αν δηλαδή έζησαν μετά τη χούντα, ή ζουν ακόμη, κοροϊδεύοντας τον κόσμο ότι το αίμα στα χέρια τους ήταν απλά από ...κοτόπουλα που σφάξανε...


Επιπλέον, το ξαναδημοσιεύουμε, γιατί ηθικά δεν διαφέρει από 'κείνην την εποχή η τωρινή προβοκάτσια τού υπουργείου εργασίας(;) και του κ. Βρούτση, της κυβέρνησης ουσιαστικά(;) σε βάρος κομμουνιστών συνδικαλιστών.  


Αλήθεια, πόσο διαφέρει η προβοκάτσια τού φασιστοναζί Γεώργιου ΠαπαδόπουλουΤΟΤΕ σε βάρος τού ΚΚΕ, απ' αυτήν ΤΩΡΑ με τις "κατασκευασμένες" φωτογραφίες που δείχνουν τάχα καταστροφή δημόσιας περιουσίας απ' τους κομμουνιστές στο γραφείο τού κ. Βρούτση;;; Πόσο;;;


Καθόλου! Διότι και ο φασιστοναζί Γεώργιος Παπαδόπουλος, με τη ζάχαρη που έριξε στα στρατιωτικά οχήματα, για καταστροφή δημόσιας περιουσίας τάχα, ήθελε να κατηγορήσει τούς κομμουνιστές. 


Τι σύμπτωση...!!!  


Αλήθεια, θα παρεξηγηθούμε αν πούμε ...χαριτολογώντας, (όχι σοβαρά... α, πα, πα, πα...), ότι η άγρια επίθεση, η καταστολή, το ξύλο και η προβοκάτσια σε βάρος των κομμουνιστών, πλέκει το "ωραιότερο" στεφάνι στην κηδεία τού Ντερτιλή...


Δικαίως πάντως, όσοι έχουν ...ντέρτια για τον Ντερτιλή, το καταφχαριστήθηκαν όλο αυτό...


==================================


ΜΑΝΑ, ΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ!!! 



…Μόλις τ’ άκουσες, γύρισες και κοίταξες τη φωτογραφία τού πατέρα μου. Του αγαπημένου σου Αρίστου. Τσαγκάρης ήταν και κουτσά-στραβά έβγαιναν τα καθημερινά μας έξοδα. Τι τού ’ρθε να φύγει στα βαπόρια…! Στις 21 Απρίλη 1967 μπαρκάρισε. Έτσι, ξαφνικά. Κι εσύ μάνα, όλο άναβες το καντήλι, να τον έχει ο Άι-Νικόλας γερό.

«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλεψες τότε μάνα.

Ήταν στα δεκατρία μου χρόνια. Το 1968. Τότε που στο σχολειό ήρθαν δυο παιδιά από άλλο προάστιο τής εργατούπολης.

Αυτό το μελαγχολικό κορίτσι κι εκείνο το πάντα σκεπτικό αγόρι, κέρδισαν αμέσως τη φιλία μου κι εγώ την εμπιστοσύνη τους. Αυτό το χρωστάω στις αρχές που μου δώσατε εσύ κι ο πατέρας, μα και στο δικό τους ένστικτο. Τούτα τα δυο ήταν που τους διαβεβαίωσαν πως δεν είμαι εκκολαπτόμενος ρουφιάνος.

Τότε μάνα, επειδή σ’ εμπιστευόμουν, σ’ εκτιμούσα βαθιά δηλαδή, ήρθα τρέχοντας και σού ’πα το λόγο που τα μάτια τους ήταν τόσο περήφανα!!!

            Οι μανάδες και οι πατεράδες τους, ήταν κομμουνιστές! Κρατούμενοι στο κολαστήριο τής Γυάρου, γιατί το ΚΚΕ ήταν «παράνομο». Έτσι, ανέλαβαν αυτά τα παιδιά κάποιοι συγγενείς τους στην παραπάνω γειτονιά.

«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλευες τότε μάνα με την αγωνία ζωγραφισμένη στο ρυτιδιασμένο απ’ τα βάσανα πρόσωπό σου. Τό ’πες όμως τόσο σιγανά… Μα και κακό λόγο γι’ αυτούς, δεν ξεστόμισες. Μόνο έσφιγγες τα δόντια μην κλάψεις. Γιατί;

            Πέρασαν άλλα πέντε χρόνια που όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, για να μάθω επιτέλους, ότι τα μαύρα δεν τα φόραγες από γούστο. Ότι ο πατέρας μου δεν βρισκόταν σ’ αυτό το ατέλειωτο μπάρκο…

Γιατί μου τά ’κρυβες βρε μάνα;!

Ήταν τ’ απόγιομα της 16ης Νοέμβρη 1973, ανήμερα των γενεθλίων μου. Γινόμουν δεκαοκτώ χρονών.

«Πού πας πάλι(!!!) γιε μου; Γύρνα πίσω! Έλα να σου πω! Σε ικετεύω…», σωριάστηκες στο χωματόδρομο έξω απ’ το σπίτι μας. Γύρισα. Μόνο για να σε σηκώσω γλυκιά μου μάνα, μα και για να σ’ ακούσω.

Έτσι έμαθα, ότ’ ήσουν μοναχοπαίδι γιατί οι γονείς σου δεν πρόλαβαν να ζήσουν τη ζωή και τον έρωτά τους. Εκτελέστηκαν το 1950 απ’ το μετεμφυλιακό καθεστώς τής Ελλάδας επί εσχάτη προδοσία… Κυβέρνηση Πλαστήρα… Κι ήταν λιγότερο από τριάντα και οι δυο…

Αντάρτες τού τιμημένου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πρώτα και μαχητές τού διπλοτιμημένου ΔΣΕ μετά. Οι «νικητές», η αστική τάξη, οι πολιτικοί εκφραστές της και το Παλάτι, τούς κήρυξαν εχθρούς τής «πατρίδας»… Των θησαυροφυλακίων τους δηλαδή.   

Δέκα χρονών παιδάκι έμεινες πεντάρφανη. Σε κλείσανε σ’ ένα απ’ τα κολαστήρια, τις γνωστές παιδουπόλεις της βασίλισσας Φρειδερίκης, που εμπνεύστηκε κι έκανε πράξη το παιδομάζωμα, για να αναμορφώσει τα παιδιά των κομμουνιστών… Οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες που απολάμβαναν δόξα, τιμές και χρήμα για την προδοσία τους ενάντια στη χώρα, σε βάλαν στο σημάδι πριν ακόμη κλείσεις τα δεκαπέντε σου χρόνια. Για να σε σώσουν απ’ το …κληρονομικό σου κομμουνιστικό μικρόβιο, σε βίασαν. Τρία κτήνη με τη σειρά! Επί κυβέρνησης Παπάγου…

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος;», μουρμούρισες σα να μονολογούσες.

Απ’ αυτόν το βιασμό γεννήθηκα εγώ… «Μάνα, τι λες; Κι ο μπαμπάς; Ο Αρίστος μάνα…», σ’ έσφιξα στα μπράτσα μου, που τά ’νοιωσα να δυναμώνουν όμοια μ’ εργάτη που στύβει την πέτρα και βγάζει λάδι για τη φαμίλια του! «Δολοφονήθηκε με φριχτά βασανιστήρια παιδί μου απ’ τη χούντα, λίγο μετά τη σύλληψή του. Συνελήφθη στις 21 Απρίλη γιατ’ ήταν κομμουνιστής! Κι εγώ γιε μου κομμουνίστρια είμαι», όρθωσες επιτέλους(!) πελώριο το ανάστημά σου, μικροκαμωμένη και μόνιμα μαυροφορεμένη μάνα.

«Κάνεις λάθος κυρα-Αρίσταινα! Δεν είμαι γιος βιασμού εγώ! ‘Βιολογικός’ μου πατέρας είναι ο κομμουνιστής Αρίστος!», σου αποκάλυψα πως ήδη ήμουν μέλος τής παράνομης Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας! Της ΚΝΕ!

«Περίμενε τότε λεβέντη μου!», όρμησες σπίτι και σε πέντε λεπτά ξαναβγήκες, έχοντας βγάλει τα μαύρα…

«Μαζί θα πάμε στο Πολυτεχνείο γιε μου!!!», έχωσες καλύτερα τη φωτογραφία τού Αρίστου στην τσέπη σου.

Εκεί, στο Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 πριν το ξημέρωμα, μια φασιστική σφαίρα σ’ έσμιξε πάλι με τον Αρίστο σου…

Τό ’μαθα δυο μέρες αργότερα μάνα, που με συνέλαβε η χούντα. Μου το αποκάλυψαν οι βασανιστές μου γελώντας σαρκαστικά. Εκεί, στα μπουντρούμια τής ασφάλειας, την ώρα που οι σοσιαλδημοκράτες Ντερτιλήδες τού «Πλαστήρα» και οι φασίστες Ντερτιλήδες τού «Παπάγου» με δολοφονούσαν, όπως εσένα, τον Αρίστο, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου, για να προασπίσουν τον καπιταλισμό και τα κέρδη των καπιταλιστών. Μόνο που πλέον είχαν τη μούρη τού φασιστοναζί Γεώργιου Παπαδόπουλου και των ομοίων του. Ή μήπως τού φασιστοναζί Ιωάννη Μεταξά; Ή μήπως…

Πόσο ίδιοι είναι όλοι τους…

             

Ευτυχώς μάνα, οι σφαίρες των Ντερτιλίδων με πήραν ξώφαλτσα. Οι επιπτώσεις όμως απ’ τα βασανιστήρια στο κορμί μου, με συνοδεύουν ακόμη. Αλλά δεν τους δίνω σημασία. Όλο το νοιάξιμό μου, όπως και της νύφης σου, είναι για τα παιδιά μας! Για τα εγγόνια σου. Για το μέλλον τους, που δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός.

Κι είμαστε όλοι κομμουνιστές μάνα, όχι όμως για συναισθηματικούς λόγους, παρότι κι αυτοί έχουν ιερή αξία. Απλά, ξέρουμε την ταξική μας θέση.

Όπως ξέρουμε, ότι όλες οι κυβερνήσεις στα πλαίσια τού καπιταλισμού, «Δεξιές» και «Αριστερές», την ίδια εξουσία προσκυνάνε. Την εξουσία των μονοπωλίων. Των μεγαλοαφεντάδων. Των καπιταλιστών.

Κι εμείς μάνα, χρειαζόμαστε τη δική μας εξουσία. Την Εργατική-Λαϊκή Εξουσία. Το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, ώστε να ζούμε χωρίς στερήσεις. Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μόνο έτσι θ’ απολαμβάνουμε, εμείς, οι παραγωγοί όλου τού πλούτου, τον πλούτο που παράγουμε.

Ναι μάνα, είχες απόλυτο δίκιο όταν μουρμούραγες, τι Πλαστήρας, τι Παπάγος…

Κι εγώ μάνα, δεν το μουρμουράω! Το βροντοφωνάζω!

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»;!

Κι όσοι μάνα απ’ τους σύγχρονους γκεμπελίσκους το επικαλούνται για να κατηγορήσουν το ΚΚΕ, αν έχουν μια στάλα τσίπα πάνω τους, ας αποκαλύψουν την αλήθεια για τον Πλαστήρα.

Επειδή όμως δεν έχουν καθόλου τσίπα, την αποκαλύπτουμε εμείς μάνα. Οι κομμουνιστές!

Ο σοσιαλδημοκράτης Πλαστήρας, υπήρξε ένθερμος οπαδός του Μουσολίνι. Επιχείρησε στρατιωτικά πραξικοπήματα μαζί τον Ελ. Βενιζέλο. Ήταν πρωθυπουργός στην εκτέλεση των: Μπελογιάννη, Αργυριάδη, Καλούμενου και Μπάτση. Η κυβέρνηση Πλαστήρα έβαλε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Με γραμμή τής κυβέρνησης Πλαστήρα, που δόθηκε σε δικούς της αξιωματικούς, εντάθηκαν τα βασανιστήρια στη Μακρόνησο πριν τις εκλογές του 1952, για να υποστηρίξουν οι πλαστηρικοί ότι ξεσάλωσαν οι της «Δεξιάς», τότε που μυρίστηκαν ότι μπορεί να πέσει η κυβέρνηση Πλαστήρα και να έρθει ο Παπάγος! Άρα, τι λέγανε; Ψηφίστε Πλαστήρα!... Το μικρότερο κακό… Επομένως, ναι! Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος; Αστικά κόμματα ήταν και τα δυο. Κι ως γνωστό, οι όποιες επιμέρους διαφορές δύο αστικών κομμάτων εξουσίας, είναι …αναγκαίες για να στηρίζεται το σύστημα και να εγκλωβίζεται ο λαός, επιλέγοντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο βραχίονα, ως το μικρότερο κακό. Για να μην πηγαίνει ο λαός προς το καλό...

Όμοια σήμερα μάνα, που μας μοστράρουν ένα ακόμη ίδιο δίπολο, βροντοφωνάζω: Τι η ΝΔ με τους δορυφόρους της, τι ο ΣΥΡΙΖΑ με τους δορυφόρους του; Έτσι κι αλλιώς, και οι δυο πλευρές τον καπιταλισμό υπηρετούν, με τον τρόπο του ο καθένας.

Κανέναν λοιπόν από δαύτους! ΚΚΕ και μόνο ΚΚΕ!  

Μάνα, φτάσαμε ήδη στο 2012, κι επειδή δεν βρέθηκε ποτέ ο τάφος τού Αρίστου, αφήνω πάλι στον δικό σου δυο μπουκέτα κατακόκκινα γαρύφαλλα. Να του δώσεις το ένα από μένα. Απ’ το γιο του.

Να ξέρετε και οι δυο, πως δεν το βάζω κάτω. Είμαι αισιόδοξος ακόμη και σήμερα, που βαθαίνει επικίνδυνα η καπιταλιστική κρίση. Κι είμαι αισιόδοξος μάνα, γιατί έχω εμπιστοσύνη στο μεγάλο κομμάτι τού λαού μας που δεν έχει βρωμιστεί…

Άλλωστε, υπάρχει λύση μάνα, κι είναι ΛΥΣΗ για ΤΩΡΑ!!! Για το σήμερα!

Την ξέρεις. Όπως την ξέρουν όλοι οι αλύγιστοι εκεί στο πάνθεον των ηρώων!

Ναι μάνα! ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!



(Το διήγημα «ΜΑΝΑ, ΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ», είναι άλλη μια προσφορά τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση στο blog ANEΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ. Κι εμείς με τη σειρά μας, το προσφέρουμε σ’ εσάς. Αναδημοσιεύστε το ελεύθερα!)

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ;;;



Ως γνωστό το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
Όπου επί γης μυρίζεται κέρδη, ορμάει.
...Πατρίδα του κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή, εντός απάντων των συνόρων.
...Πατρίδα του οι αγορές, εντός απάντων των συνόρων.
...Πατρίδα του οι κυβερνήσεις «του», εντός απάντων των συνόρων.
...Πατρίδα του οι πληθυσμοί, εντός απάντων των συνόρων.
...Πατρίδα του ο ιδρώτας και το αίμα απάντων των εργαζομένων.

Κι αφού όλα είναι ...πατρίδα τού μεγάλου κεφαλαίου, δικαίωμά του να τα διαφεντεύει.
Δικαίωμά του να τα κουρσεύει!
Δικαίωμά του να τα τινάζει και στον αέρα άμα γουστάρει.

Ιδιοκτησία του ο πλανήτης κι άμα θέλει βάζει φωτιά και τον καίει!
Ρώτησε δηλαδή κανέναν για να εξαπολύσει τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Ρώτησε κανέναν για να εξαπολύσει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Ρώτησε κανένα για να ματώσει τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία κλπ;

Χωράφι του είναι ο πλανήτης κι όπως θέλει τον …οργώνει.
Κι ό,τι υπάρχει πάνω στον πλανήτη Γη, δικό του είναι εκ των πραγμάτων.
Το …οικόπεδο άλλωστε, «τρώει» το κτίσμα.
Όποιος έχει το οικόπεδο, κατέχει κι ό,τι περιέχει μέσα αυτό.
Κι οι λαοί λοιπόν, ιδιοκτησία τού μεγάλου κεφαλαίου είναι. Των καπιταλιστικών μονοπωλίων.

Θέλουν τα μονοπώλια τούς λαούς στην ανεργία και την πείνα; Εκεί τους έχουν.
Δικαίωμά τους!
Θέλουν να τους πεθαίνουν με μεταλλαγμένες γρίπες, θανατηφόρες τροφές, βόμβες, απεμπλουτισμένο ουράνιο, καρκίνους...;;; Το κάνουν.
Δικαίωμά τους άλλωστε…

Τι; Αμφιβάλλετε;
Γιατί; Σας ρώτησαν αν θέλετε να ψοφάτε απ’ το κρύο;
Όχι. Απλά, σας το επέβαλλαν, αφήνοντάς σας άφραγκους, κι ανεβάζοντας παράλληλα την τιμή τού πετρελαίου στα ύψη.

Μπας και σας ρώτησαν αν θέλετε να είστε άνεργοι;
Όχι. Απλά, σας πέταξαν στην ανεργία γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Μήπως σας ρώτησαν αν θέλετε να πεθαίνουν τα παιδιά σας κοινωνικά και οργανικά στων ναρκωτικών την …αγκαλιά;
Όχι. Απλά, σπείρανε τον τόπο με ναρκωτικά, απλώνοντας την ναρκωκουλτούρα χαλί για να κυλήσουν «γλυκά» στις φλέβες των παιδιών σας.

Ρώτησαν τα παιδιά σας αν θέλουν να τους στερήσουν το παρόν και το μέλλον τους;
Όχι. Απλά τούς έδωσαν «διέξοδο» στα ναρκωτικά.

Μα καλά, θ’ αναρωτηθεί δικαίως κάποιος, είναι δυνατόν τα μονοπώλια ν’ ασχολούνται μ’ όλα αυτά;
Είναι δυνατόν οι μέτοχοι των τραπεζών, των βιομηχανιών, των εφοπλιστικών εταιρειών κλπ., ν’ αναλαμβάνουν τέτοιες βρωμοδουλειές;
Τι κάνουν δηλαδή; Αφήνουν τις επιχειρήσεις τους και τρέχουν να μοιράσουν ναρκωτικά;
Αφήνουν τις επιχειρήσεις τους και τρέχουν να νομοθετήσουν κόψιμο, μισθών, συντάξεων, φοροεπιδρομές, χαρατσοκέφαλα, εκ περιτροπής εργασία κλπ;

Ε, όχι βέβαια!
Δεν ασχολούνται με τέτοια ποταπά…
Απλά, δίνουν εντολές στις κυβερνήσεις «τους» να τ’ αναλάβουν.

Φυσικά, πρωτίστως περνούν οι υποψήφιες κυβερνήσεις «τους» από τεστ ικανότητας και πειθαρχίας.
Αν λοιπόν περάσουν αυτό το τεστ, τις προωθούν εκλογικά με διάφορα τερτίπια…

Τσάμπα νομίζετε ότι ξοδεύονται να διατηρούν τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες, site, blog και τα ρέστα;

Όχι κυρίες και κύριοι. Τίποτα δεν κάνουν τα μονοπώλια και οι ενώσεις τους (π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ.), αν δεν τους φέρνει κέρδη…
Οικονομικά και πολιτικά κέρδη φυσικά, αφού η οικονομία και η πολιτική πάνε πακέτο.
Νόμος απαράβατος ακόμη και για το πώς διαχειρίζεται ο φαμελιάρης τον πενιχρό μισθό του. Προσαρμόζει δηλαδή την πολιτική που θ’ ακολουθήσει για να πορευτεί η φαμίλια του οικονομικά.

Όμοια λοιπόν και οι κυβερνήσεις, προσαρμόζουν την πολιτική τους σύμφωνα με την οικονομία…
Και οικονομία στην προκείμενη περίπτωση, είναι των μονοπωλίων η οικονομική πορεία. Ο «μισθός» τους.

Ποιος είναι όμως ο «μισθός» των μονοπωλίων; Τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Ο πλούτος που κατέχουν δηλαδή, εμπράγματος και χρηματικός.

Ε, αυτόν τον πλούτο καλούνται να διαχειριστούν οι κυβερνήσεις «τους» με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να μην κινδυνεύει. Να σταθεροποιείται αυξανόμενος.

Σωστά μέχρι εδώ; Σωστότατα!
Λογικό επομένως, να επιλέγουν τα μονοπώλια τον καλύτερο πιθανό διαχειριστή τους, (σ’ επίπεδο κυβέρνησης).

Κι εκεί, πάνω σ’ αυτήν την επιλογή, τον υποβάλλουν σε σκληρές εξετάσεις, ώστε να μην υπάρξει ο παραμικρός φόβος να παρεκκλίνει αυτός έστω και κατά λάθος.

Πρώτα τον βάζουν να κάνει ασκήσεις εδάφους με κωλοτούμπες στον αέρα.

Αν περάσει αυτό το στάδιο άριστα, τον «ξεσκονίζουν» ιδεολογικοπολιτικά.

Αν περάσει κι αυτό το στάδιο με άριστα, τον ξεφωνίζουν σ’ ολόκληρο τον πλανήτη και στην Ελλάδα βεβαίως-βεβαίως.

Ε, αν αντέξει κι αυτήν την ξεφτίλα, είναι ο καταλληλότερος διαχειριστής τους και στην χειρότερη καπιταλιστική τους κρίση…

Μόνο γι’ αυτό τον ξεφωνίζουν όμως;;;

Όχι. Το κάνουν και για να διαβεβαιώσουν όσους κεφαλαιοκράτες δεν ήταν παρόντες στην εξέταση, ότι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα απ’ αυτήν την υποψήφια κυβέρνησή «τους».

Θέλετε ένα πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα; Πάρτε το ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του, τον Τσίπρα.

Έδωσε στο «κήτος» εξετάσεις και τις πέρασε με άριστα!

Κι αυτοί, ως τίμιοι εξεταστές, δήλωσαν ότι όντως δεν έχει κανένα λόγο το μονοπωλιακό κεφάλαιο να φοβάται μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΣΥΝ αυτώ!!!

Τότε, ποιος είναι αυτός που πρέπει να φοβάται το ΣΥΡΙΖΑ;;;
Εύκολη η απάντηση. Ο ίδιος ο λαός…

Τέτοια καλοστημένη παγίδα για να πιαστεί ο λαός στον «ύπνο», δεν είναι δυνατό όμως να κατασκευάστηκε ξαφνικά και απ’ το πουθενά.

Προφανώς τα υλικά για το φτιάξιμό της μαζευόντουσαν χρόνια τώρα…
Κι όπως είναι λογικό, η κατασκευή της είχε κι αυτή ξεκινήσει πριν χρόνια…

Η συνέχεια ΕΔΩ και μ’ εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον!
Οπωσδήποτε δε, ρίξτε και την καθημερινή ματιά σας ΕΔΩ.

(Καλή Γκέλμπεση: Άνεργη εργάτρια, συγγραφέας, ποιήτρια, μέλος τής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών)

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ "ΑΛΥΣΙΔΕΣ";;;



Ή θα διαλέξεις τις «αλυσίδες» ή θα ανατρέψεις την πολιτική που σε εξανδραποδίζει..  



Να σου έχουν λεηλατήσει το μισθό και να λιποθυμάνε τα παιδιά σου από την πείνα. Να σου έχουν στερήσει τη σύνταξη και να σε στέλνουν στα συσσίτια απόρων.
 
Να έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε συνθήκες ανεργίας χειρότερες από εκείνες που βίωσε ο τόπος τις δεκαετίες του '50 και του '60. 

Να σου λένε ότι η ανεργία σου δεν είναι δυστυχία, αλλά κάτι σαν εκδρομή στην εξοχή της «εργασιακής εφεδρείας»

Να σου λένε ότι στόχος τους είναι να υπάρξει κάποτε στην οικογένειά σου... ένας εργαζόμενος.
 
Να σε «αξιολογούν» από τη μια για να γίνει, υποτίθεται, καλύτερη η δημόσια εκπαίδευση και από την άλλη να καταδικάζουν κι εσένα και αυτήν σε οικονομική ασφυξία. 

Να σου δίνουν τα ψίχουλα των 500 ευρώ βασικό για μηνιάτικο και να σου ζητάνε - γι' αυτά τα ψίχουλα - να πληρώσεις φόρο εισοδήματος. 
Να ξυπνάς κάθε πρωί και να έχουν εφεύρει κι άλλους δυο - τρεις λόγους για να σου στήσουν νέα ενέδρα στη ΔΟΥ - μέχρι και τη μετατροπή των παιδιών σου σε τεκμήριο... τρυφηλής ζωής!
 
Να ξυλιάζεις από το κρύο και να σου λένε ότι δεν αγοράζεις πετρέλαιο θέρμανσης, όχι γιατί τίναξαν την τιμή του στα ύψη, αλλά γιατί έχεις... αποθέματα! 
Να σε έχουν μετατρέψει σε πειραματόζωο της αιθαλομίχλης και να σου κάνουν κι από πάνω μαθήματα περί περιβαλλοντικής... συνείδησης.
 
Να σε καταδικάζουν σε βέβαιο θάνατο, στερώντας σου φάρμακα, γιατρούς, εξετάσεις, νοσοκομείο.
 
Να έχουν φτάσει καθημερινά πάνω από τις 1.200 οι διακοπές ρεύματος και αυτοί να σου αυξάνουν αλλεπάλληλα το λογαριασμό της ΔΕΗ, εν όψει απελευθέρωσης Ιουλίου.
 
Να σου έχουν «κουρέψει» στο 1/3 τα προς το ζην εισοδήματα και ταυτόχρονα να σου έχουν διπλασιάσει τις τιμές στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα τρόφιμα με απανωτές αυξήσεις στους έμμεσους φόρους.
 
Να έχουν φτάσει - σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία - σε πάνω από 3,4 εκατομμύρια οι άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα σε συνθήκες φτώχειας, όπου ως όριο φτώχειας ορίζονται τα 5.900 ευρώ ετησίως, λες κι όποιος ζει με 10 ή με 15 χιλιάδες... δεν είναι φτωχός.
 
Να πέφτουν πάνω σου ντόπιοι και ξένοι “θεοί και δαίμονες” για να μην αντιδράσεις, να υποταχτείς, να θυσιαστείς για χατήρι τής ανταγωνιστικότητάς τους
Να μη σου αναγνωρίζουν το δικαίωμα να απαντήσεις στην επίθεσή τους!
Αυτά είναι ή δεν είναι «βία»; 
Είναι κάτι περισσότερο:  
Είναι «πόλεμος»
Και σ' αυτόν τον «πόλεμο» υπάρχει μόνο «εσωτερικός εχθρός»: 
ΕΣΥ, Ο ΛΑΟΣ! 
 
Πρόκειται για το διαρκή, ανελέητο ταξικό πόλεμο ανάμεσα στο λαό και τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους καπιταλιστές, την αστική εκμεταλλευτική τάξη. 
Οξυμένο, μάλιστα, κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης. Αυτόν τον διεξάγουν για λογαριασμό τής πλουτοκρατίας οι πολιτικοί της «σωτήρες».
Ο μονομερής πόλεμός τους και η απρόκλητη βία τους, σε θέτει πλέον μπροστά σε ιστορικές  ευθύνες:  
Ή θα διαλέξεις τις «αλυσίδες» ή θα ανατρέψεις την πολιτική που σε εξανδραποδίζει...
'Η θα υποκύψεις στη βία που σου ασκούν και θα συμφιλιωθείς με τον αφανισμό σου ή θα πάρεις την υπόθεση στα χέρια σου, ανοίγοντας το δρόμο για μια διαφορετική κοινωνία, όπου θα διαχειρίζονται και θα νέμονται τον πλούτο της αυτοί που τον παράγουν.
Ο δρόμος δεν μπορεί να είναι άλλος από τη μετατροπή της λαϊκής οργής σε λαϊκή συμμαχία.
Σε ηφαίστειο με πυρακτωμένη εκρηκτική λάβα διεκδίκησης του λαϊκού δικαίου.
Δηλαδή, σε μαζικό, σε πειθαρχημένο, σε περιφρουρημένο, σε ταξικά προσανατολισμένο πολιτικό αγώνα, που θα παρασύρει και θα καταργήσει τους εκμεταλλευτές και τους δυνάστες.   
Αυτό το δρόμο τρέμουν! Αυτόν μόνο εννοούν βία! Όχι τη δική τους! Γιαυτό καταδικάζουν τη βία «απ΄ όπου κι αν προέρχεται»! 
Αν συνταχτούμε με τη λογική τους, χαθήκαμε. Τότε θα αναγκαστούμε να καταδικάσουμε τους πολέμους κατά της αποικιοκρατίας, το 1821, τη Γαλλική Επανάσταση, το Σπάρτακο...
Τέλος, προσοχή! Αυτόν το μαζικό, τον παλλαϊκό - και ως εκ τούτου και εξ ορισμού: δημοκρατικό - πολιτικό αγώνα, μόνο κάποιοι τάχα μου «κοινωνικοί αγωνιστές», αλλά στην πραγματικότητα - και εξ αντικειμένου - «φίλοι» των βαρβάρων ή (και) οι μηχανισμοί των βαρβάρων, θα τον ήθελαν να ξεστρατίσει σε ακτιβισμούς της πλάκας, σε «στρακαστρούκες» ή, πολύ περισσότερο, να υπονομευτεί και να συκοφαντηθεί σαν «τρομοκρατία».   
Για κάθε «τρομοκρατικό» χτύπημα, κριτήριο είναι ένα: Ποιος πραγματικά ωφελείται; 

(ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»)



Για τα νεότερα ΕΔΩ!!!